സഹജമാര്‍ഗ്ഗവും ഞാനും.

ആദ്യമായി ബ്ലോഗ്ഗില്‍ പോസ്റ്റിയ ചില വരികള്‍ ഇവിടെ വീണ്ടും കുറിക്കുന്നു.

അനുനാദം: 16 ജൂണ്‍ 2008

നിരാശയാണ് ജീവിതമാകെ . വ്യക്തി ജീവിതം നിരാശപൂര്‍ണമാണോ ...? അല്ലെന്നു തോന്നുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍‍ത്തന്നെ അസന്തുഷ്ടിയാണല്ലോ ലോകത്തിന്റെ മുഖമുദ്ര. കുഞ്ഞു മകളുടെ മുഖം മനം തെളിയിക്കുന്നുണ്ട്.
പക്ഷെ ദിനപ്പത്രങ്ങളില്‍, ടെലിവിഷന്‍ വാര്‍ത്തകളില്‍, മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാകുന്നു.
ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ ശാപം!

മോചനമുണ്ടോ?

തീര്‍ച്ചയില്ല.

പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ക്ക്‌ കടലാസു പുലികളായി പരിണാമം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു . അവയുടെ കൃതൃമ ഗര്ജ്ജനങ്ങള്‍ കര്‍ണ്ണപുടങ്ങളില്‍ തട്ടി തിരിച്ചു പോകുന്നു,എന്തെന്നാല്‍ തഴമ്പുകെട്ടിയ പുടം ശബ്ദങ്ങളെ തിരസ്കരിക്കുകയണത്രെ.

ഇനിയൊരു പ്രകമ്പനം മോഹം മാത്രമായി അവശേഷിക്കുമോ?

അനുനാദം ഏത് ആവൃത്തിയിലാണാവോ ...... പരീക്ഷിക്കെണ്ടിയിരിക്കുന്നു .
ശ്രവണസാധ്യമായ തരംഗ ദൈര്ഘ്യത്തിനായി കാതോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു ...
കേള്‍ക്കാതിരിക്കില്ല .

അനില്‍ എന്ന ഞാന്‍:

ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും ദൈവ ചിന്തയുമായി നടക്കുന്ന അമ്മയുടെയും , നിരീശ്വര വാദിയായ അച്ഛന്റേയും മകന്‍. അമ്മയുടെ നിര്‍വ്യാജമായ ഭക്തിക്ക് അവരുടെ ദൈവം കൊടുത്ത പ്രതിഫലങ്ങള്‍ കണ്ട്, ഞാനും അഛന്റെ പാതയില്‍ യാത്രയാരംഭിച്ചു. അക്ഷരങ്ങളുമായി ചങ്ങാത്തം ആരംഭിച്ച കാലം മുതല്‍ ശാസ്ത്ര ഗ്രന്ധങ്ങള്‍, പുരാണങ്ങള്‍ എന്നിവ വായിക്കാനാരംഭിച്ചു. നമ്മുടെ സ്വബുദ്ധിക്കു ദഹിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല മതങ്ങള്‍ ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നതെന്നു തോന്നല്‍ രൂഢമൂലമായതോടെ മതമെന്ന ചിന്തയും ഉപേക്ഷിച്ചു.

പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍:

വിദ്യാര്‍ത്ഥിപ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍ സജീവമായി. മനുഷ്യന്‍ മനുഷ്യനുവേണ്ടി ശബ്ദമുയര്‍ത്തുന്ന മനോഹര സങ്കല്‍പ്പം ആകര്‍ഷണീയം തന്നെ. അതില്‍ മുഴുകാന്‍ ഏറെക്കാലം വേണ്ടി വന്നില്ല. രഷ്ടീയത്തിന്റെ മൂല്യങ്ങള്‍ നിലനിന്നിരുന്ന കാലമായതിനാല്‍ പ്രവര്‍ത്തകനായി തുടരാന്‍ കഴിഞ്ഞു, കോളേജുതലം വരെ. കോളേജിലെത്തിയതോടെ മേല്‍ക്കമ്മറ്റികളിലേക്കു കടക്കുകയും പുതിയ ‍ പഠനങ്ങള്‍ ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. സിദ്ധാന്തങ്ങളും പ്രായോഗിക രാഷ്ടീയവും തമ്മിലെപ്രകാരം കോര്‍ത്തിണക്കാമെന്ന പാഠങ്ങള്‍ പഠിക്കാനാരംഭിച്ചതോടെ മനസ്സിലുടലെടുത്തത്, മടുപ്പ് . പക്ഷെ മോചനം ഉണ്ടോ, ഇല്ല.

അഭയസ്ഥാനങ്ങള്‍ എവിടെ? ഇല്ല. പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസം നാള്‍ക്കുനാള്‍ കുറഞ്ഞു വരുന്നു. ആശ്വാസമേകാന്‍ പ്രാപ്തമായ ‍ മറ്റു സംഹിതകളില്ല. മാനസിക സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ ഏതൊരു ചെറുപ്പക്കാരനേയും പോലെ എന്നെയും വേട്ടയാടി. എങ്കിലും ആശ്വസിച്ചു, നല്ല നാളെ വരും?

നാളെകള്‍ വന്നു. വില്‍ക്കുന്നത് സ്വന്തം രാജ്യമായാലും , കച്ചവടങ്ങള്‍ മാത്രം നടക്കട്ടെ എന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍, ഒരിന്ത്യക്കാരനായ എന്നെ നോക്കി പല്ലിളിച്ചു. തൊഴിലാളി മുതലാളി ബന്ധങ്ങള്‍ പുനര്‍വ്യാഖാനം ചെയ്യുന്ന പുത്തന്‍ നേതാക്കളെ നോക്കി അമ്പരന്നു. ഭാഗീയതയും വിഭാഗീയതയും എന്നെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി. മൂല്യബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്ന പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കില്ല എന്നു തോന്നുകയാണോ !

ദൈവവുമായി, പണ്ടുമുതലില്ലാത്ത ബന്ധങ്ങള്‍ ആരംഭിക്കാന്‍ പഴുതുകളേതെങ്കിലും അവശേഷിച്ചേക്കാം എന്ന് വൃഥാ മോഹിച്ചു. എത്തിച്ചേര്‍ന്നത് ഏകദൈവ വിശ്വാസം പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന മതപ്രചാരകരുടെ അരികില്‍ . രൂപമില്ലാത്ത സര്‍വ്വവ്യാപിയായ പ്രപഞ്ചശക്തിയില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നതില്‍ തെറ്റില്ലെന്നു തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. പക്ഷെ മുഖ്യ തടസ്സമായി ആ “ഗ്രന്ധം” മുന്നിലെത്തി. മനുഷ്യനെ അടിമയാക്കുന്ന ഇത്തരം ചട്ടക്കൂടുകള്‍, യോജിക്കാനുള്ള അവസാന കണ്ണിയും മുറിച്ചെറിഞ്ഞു.

ഇത്തരം വിഷയങ്ങളില്‍ മനസ്സു നഷ്ടപ്പെട്ട, പ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍ വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട നിരവധി ചങ്ങാതിമാര്‍ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. അവരില്‍ ഒരാളാണ് സഹജമാര്‍ഗ്ഗം പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്.

അതിന്റെ കൂടുതല്‍ വിവരങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റില്‍ ഇട്ടിരുന്നു.
മനുഷ്യന്റെ മനോവിഭ്രാന്തികളെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന, മറ്റേതു സംഘങ്ങളില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥമല്ല ഈ മാര്‍ഗ്ഗവും എന്നു തിരിച്ചറിയാന്‍ ഏറെയൊന്നും സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല.

സഹജമാര്‍ഗ്ഗവും ഇന്നത്തെ കേരളവും:

ഇത്രകാലം വേരോട്ടമില്ലാതിരുന്ന സഹജമാര്‍ഗ്ഗം കേരളത്തില്‍ വേരോട്ടം ആരംഭിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അതിനു മുഖ്യ ഉത്തരവാദികള്‍ ഇവിടുത്തെ മുഖ്യധാരാ പ്രസ്ഥാനങ്ങളാണ്. ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു തലമുറയെ ആര്‍ക്കു നിഷ്പ്രയാസം കബളിപ്പിക്കാം എന്നു തിരിച്ചറിവുമാത്രമേ ഇതില്‍ നിന്നും മോചനം നല്‍കൂ.

പക്ഷെ പകരം എന്ത്?