അനില്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു, ഒരു പഴയ വാര്‍ത്ത

ഫോണ്‍ ബെല്ലടിക്കുന്നു, ലാന്റ് ഫോണാണ്.
മൊബൈല്‍ കമ്പനികള്‍ അന്നു ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ടവര്‍ നാട്ടിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
മുറ്റത്തുനിന്നോടിയകത്തെത്തുമ്പോഴേക്കും ശബ്ദം നിലച്ചു, പൊന്തിവന്ന ഈര്‍ഷ്യ കടിച്ചമര്‍ത്തി, ചെടിനനക്കാനായി വീണ്ടും മുറ്റത്തേക്കു.

അയല്‍വാസിയായ ചേട്ടന്‍ എന്തോ വിളിച്ചു ചോദിച്ചപോലെ തോന്നി " അനീ, അവിടെ ഫോണ്‍ കേടാണോ"
മുന്‍പു വിളീച്ചയാള്‍ അവിടേക്കും വിളീച്ചിരുന്നു.
ഫോണ്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു മുറിയിലേക്കു തിരിച്ചു നടക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും വീണ്ടും ബെല്ല്.
മറുതലക്കല്‍ അത്ര പരിചിതമല്ലാത്ത സ്വരം.

## " ഹലോ, ഞാന്‍ അനിലിന്റെ സുഹൃത്താണ് "

# " പറയൂ, അനിലാണ് "

## " ങ്ഹേ, ആര്? !!!! " സ്വരത്തിലെ ഞെട്ടല്‍ തെല്ലൊന്നമ്പരപ്പിച്ചു.

# " എന്തു പറ്റീ, ചങ്ങാതീ?"

## " വെറുതെ വിളീച്ചതാണ്, എന്തൊക്കെയുണ്ടു വിശേഷം? "

# "സുഖം, ഓഫീസില്‍ പോകാന്‍ തുടങ്ങുന്നു"

## " ശരി, പിന്നെ വിളിക്കാം"

അമ്പരപ്പു വിട്ടില്ല, ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഫോണ്‍ വിളി പതിവില്ലാത്തതാണ്.
വീണ്ടും ഫോണ്‍ ബെല്‍.

# " ഹലോ" ഇത്തവണ ഞാനാദ്യം ശബ്ദിച്ചു.

## " അനിലിന്റെ വീടല്ലെ?"

# " അതേ, പറയൂ, അനിലാണ്".

## " ഹെന്താ, ആരാ?!!" ആ സ്വരത്തിലും ഞടുക്കം വ്യക്തം.

# " എന്താടാ രാവിലെ ? " സ്വരം എനിക്കു പരിചിതമായതിനാല്‍ അല്പം ദേഷ്യത്തൊടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

അവന്‍ സംഗതി വിശദമാക്കി. മാതൃഭൂമി പത്രത്തില്‍ വാര്‍ത്ത, "പട്ടാമ്പി പഞ്ചായത്തിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്ന അനില്‍ കുമാര്‍ എന്നയാളെ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത നിലയില്‍ കണ്ടെത്തി. അടുക്കളയിലെ ഉത്തരത്തിന്മേല്‍, കയറില്‍ തൂങ്ങിയ നിലയിലാണ്‍ ജഢം കാണപ്പെട്ടത്. പോസ്റ്റുമോര്‍ട്ടത്തിനു ശേഷം മൃതദേഹം ബന്ധുക്കള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി."

ചിത്രം വ്യക്തമായി. സമീപ പഞ്ചായത്തില്‍ അടുത്തിടെ ചാര്‍ജെടുത്ത ആളായിരുന്നു അന്തരിച്ച അനില്‍ കുമാര്‍.കൊല്ലം സ്വദേശിയായ ഇദ്ദേഹം വളര്‍ന്നതും പഠിച്ചതുമെല്ലാം കേരളത്തിനു പുറത്ത്. മറ്റുള്ളവരോടു ഇടപഴകാനുള്ള വിമുഖതയും, ഉള്‍വലിഞ്ഞ സ്വഭാവപ്രകൃതിയും ഡിപ്പാര്‍ട്ടുമെന്റില്‍ ഇദ്ദേഹത്തെ അജ്ഞാതനാക്കി. നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളുടെ പേര്‍ ദൂരദിക്കിലുള്ളയാളുകള്‍ക്കു പരിചിതമല്ലാത്തതിനാല്‍ , സ്വദേശം പട്ടാമ്പി എന്നാ‍ണ് എല്ലാവരോടും ഞാനും പറഞ്ഞു വന്നിരുന്നത്.
ചുരുക്കത്തില്‍, ഡിപ്പാര്‍ട്ടുമെന്റിലും, മറ്റു സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും പട്ടാമ്പിയില്‍ ഒറ്റ അനിലിനേയെ അറിയുള്ളൂ, അതു ഞാനാണ്. നമ്മളാണെങ്കില്‍ അല്പസ്വല്പം നൈരാശ്യവുമൊക്കെയായി നടക്കുന്ന കാലവും.

തലേ ദിവസം, വ്യക്തിപരമായ എന്തോ കാരണങ്ങളാല്‍ , എന്റെ അപരന്‍ അനില്‍ അത്മഹത്യ ചെയ്തു. ഡിപ്പാര്‍റ്റുമെന്റിനു വേണ്ടിയും , ഒരു സഹജീവി എന്ന നിലയിലും ഞാനവിടെപ്പോകുകയും, നിയമ നൂലാമാലകളുടെ കെട്ടുപൊട്ടിച്ച്, പോസ്റ്റുമോര്‍ട്ടവും മറ്റും നടത്തിച്ച് വന്നതുമാണ്. ഇങ്ങനെ ഒരു പൊല്ലാപ്പ് അപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ വന്നിരുന്നില്ല. പത്ര വാര്‍ത്ത കണ്ട പലരും ഞാന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്നു ധരിച്ചു.

സംഭവത്തിന്റെ ഗൌരവം ബോദ്ധ്യപ്പെട്ട് ‍ , അന്നേദിവസം ലീവെടുത്തു.ഫോണ്‍ തുടരെ ബെല്ലടിക്കുന്നു, ഞാന്‍ അറ്റന്റു ചെയ്യുന്നു, വിളിക്കുന്നയാള്‍ ഞെട്ടലോടെ കുശലപ്രശ്നം നടത്തി ഫോണ്‍ വക്കുന്നു. ബഹളം നിരീക്ഷിച്ചിരുന്ന അച്ഛന്‍ പ്രശ്നമെന്തെന്നാരായാതിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തെ നേരില്‍ വിളിച്ചു അനുശോചനം അറിയിക്കാനുള്ള ഫോണുകളായിരുന്നു അതെന്നു ഞാന്‍ പറഞ്ഞുമില്ല. രണ്ടു ദിവസത്തോളം ഈ കലാപരിപാടി തുടര്‍ന്നു.

ഈ സംഭവം എന്റെ ജീവിതവുമായി വളരെ ബന്ധപെട്ടുവന്നു എന്നെനിക്കു ഇപ്പോള്‍ തോന്നുകയാണ്. ഒരു പക്ഷെ ജീവിതത്തില്‍ നിന്നുമുള്ളൊരു ഒളിച്ചോട്ടത്തില്‍ നിന്നും എന്നെ പിന്തിരിപ്പിച്ചതു ഈ സംഭവമായിരുന്നിരിക്കാം. ഞാനെന്ന വ്യക്തി എന്നില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ലയെന്നും, ബന്ധുക്കള്‍ , സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഇവരെല്ലാമായി എത്രമാത്രം കെട്ടുപിണഞ്ഞുകിടക്കുന്നു എന്നുമുള്ള ചിന്തകള്‍ മനസ്സിലുറച്ചു.സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കു എന്നോടുള്ള സ്നേഹവും പരിഗണനയും നേരിട്ടു ബോദ്ധ്യപ്പെട്ടു അല്‍പ്പം സന്തോഷം തോന്നിയെങ്കിലും ഒരു സഹജീവിയുടെ മരണം ഉളവാക്കിയ വേദന മനസ്സില്‍ തങ്ങിനില്‍ക്കുന്നു.

ഇന്നലെ എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ ഭാര്യ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ കാഴ്ചക്കാരനായി നിന്നപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ പൊന്തി വന്ന ഒരു ഓര്‍മ.