പച്ചിലകളാലൊരു കൂടാരം

വയനാടിനെ സ്നേഹിക്കാത്തവരാരുണ്ട്.

വയല്‍നാ‍ട് എന്നുവിളിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ഈ മലനിരകളുടെ അവശേഷിക്കുന്ന പച്ചപ്പ് ആസ്വദിക്കാന്‍ ഇപ്പോഴും നാം വയനാടന്‍ ചുരം കയറുന്നു.നിരവധി യാത്രാവിവരങ്ങള്‍ ബൂലോകത്തും ഭൂലോകത്തും നമ്മള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. കര്‍ഷക ആത്മഹത്യകളാല്‍ കുപ്രസിദ്ധി നേടിയ വയനാട് ഇന്ന് തിരികെ ജീവിതത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിലേക്കു മടങ്ങിവരികയാണ്. അതിലൊരു പ്രധാന പങ്കു വഹിക്കുന്നു, ടൂറിസം.

ടൂറിസ്റ്റ് എന്ന ലേബലില്ലാതെ , സാധാരണ മനുഷ്യനായി, വിഭ്രമചിന്തകളില്‍ മനസ്സു മരച്ച്, ചുരം കയറിച്ചെന്നിരുന്ന എനിക്ക് വയനാടിന്റെ ശാന്തസുന്ദരങ്ങളായ കാഴ്ചകളും ശുദ്ധവായുവും പുനര്‍ജീവനേകിയിരുന്നു. അതിലേറ്റം പ്രധാനം, എന്റെ സുഹൃത്തായ സതീഷ് നല്‍കിവന്നിരുന്ന സ്നേഹബന്ധത്തിന്റെ ഊഷ്മളത. അവിവാഹിതരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന കാലഘട്ടത്തെ പിന്‍തള്ളി, വിവാഹം എന്ന അനിവാര്യത അവന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കടന്നുവന്നപ്പോഴും , വയനാട് ഏകിയ കുളിര്‍മയെനിക്ക് നഷ്ടമാക്കിയില്ല, ശീമതി.ഷൈലജ സതീഷ്. കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങളായി തങ്ങളുടെ കൊച്ചു വീട്ടില്‍ അവര്‍ സുഹൃത്തുക്കളെ സ്വീകരിച്ചു വന്നിരുന്നു. ചില ഓര്‍ക്കൂട്ട് കമ്യൂണിറ്റി മീറ്റുകളടക്കം നടക്കുന്നത് ചിലനേരം‍ വയനാട്ടിലൂള്ള ഈ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ആഥിത്യത്തിലാണ്. ഇപ്പോഴിതാ ഔദ്യോഗികമായി ടൂറിസം പ്രമോഷനിലേക്ക് കാലെടുത്തു വച്ചിരിക്കുന്നു ഈ ദമ്പതികള്‍.

ഗ്രീന്‍ ലീവ്സ് ഹാബിറ്റാറ്റ് (http://www.greenleaveshabitat.com/index.htm ) എന്ന വെബ് സൈറ്റ് സന്ദര്‍ശിച്ച് ഇവരെ പരിചയപ്പെടുക.

കുറിപ്പ്:

## സതീഷ് 2006 മുതലുള്ള‍ ബ്ലോഗ്ഗറാണ് , wayanadan (ഈ ഐഡിയില്‍ രണ്ടു പേരുണ്ട്). പ്രിന്റ് മീഡിയയാണ് കൂടുതല്‍ പ്രിയമെന്നു തോന്നുന്നു, ബൂലോകത്ത് അത്ര ആക്റ്റീവല്ല.

## സുഹൃത്തുക്കളായ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കഞ്ഞിയും പയറും നല്‍കാന്‍ വീട്ടില്‍ തന്നെ സ്ഥലം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതു മാത്രം വേണമെന്നുള്ളവര്‍ അനില്‍ അറ്റ് ബ്ലോഗ്ഗിനെ ബന്ധപ്പെടുക.